τερύσκομαι

Α

1. (κυρίως στο γ' εν. πρόσ.) τερύσκεται

(κατά τον Ησύχ.) «νοσεῑ, φθίνει»

2. (στο γ' εν. πρόσ. τού παρατ.) (κατά τον Ησύχ.) «ἐτείρετο».

[ΕΤΥΜΟΛ. < τέρυς, τέρυ «ασθενής» + επίθημα -σκω (πρβλ. μέθυ: μεθύσκω)].